ferus , a, um (verwandt mit θήρ, äolisch ... ... . 6, 15. – b) ferus, ī, m., das wilde Tier, das ... ... hart, grausam, hostis, Cic.: Iuppiter, Verg.: nemo tam ferus fuerit, hart, gefühllos, Nep.: übtr., ensis, ...
... ater, wie ferox v. ferus), »sich schwarz, d.i. Unheil drohend, zeigend« ... ... Ggstz. mites), Quint.: atr. facinus, caedes, Liv.: nihil umquam atrox ausus, Eutr.: m. 2. Sup., illa species quam atrox visu, ...
ferōx , ōcis (ferus), der sich leicht hinreißen läßt, unbändig, I) im guten ... ... Liv. – feroces ad bellandum viri, Liv. 38, 13, 11: ferox adversus pericula, herzhaft Gefahren gegenüber, Tac. hist. 3, 69. – ...
... , Waldesel (rein lat. asinus ferus, s. Amm. 23, 4, 7), Nomin. gew. ... ... Nomin. onagrus, Varro r. r. 2, 6, 3: andere Kasus, Verg. georg. 3, 409. Plin. 8, 170 u. ...
... ) meton., von dem, was Schauer verursacht, nix et caerulei Boreae ferus abstulit horror, Frostschauer, Kälte, Val. Flacc.: multifidus ruptis e ... ... . Flacc.: arboribus suus h. inest, Lucan.: animos horrore imbuere, Liv.: perfusus horrore venerabundusque, Liv. – c) v. Schauer der ...
... pugno ictum a Kaesone cecidisse, Liv.: si prolapsus cecidisset, Liv.: cadere solere u. saepius cadere (v. Fallsüchtigen ... ... Tibull.: ovis cadit deo, Ov.: u. (im Bilde) nostrae cadens ferus Hannibal irae, Corn. Sever. (poët.) bei Sen. suas. ...
... , Verg. u. Tac.: equus ferus, Iustin.: equus indomitus, nicht zugerittenes, Plaut., Hor. u. ... ... – B) ein Gestirn, bei Germanicus u. auch jetzt noch Pegasus genannt, Cic. Arat. u.a. – C) eine ...